Mięguszowieckie Szczyty

Posiadający 2 wierzchołki Mięguszowiecki Szczyt Wielki (2438 m n.p.m.),trójwierzchołkowy Mięguszowiecki Szczyt Pośredni (2393 m n.p.m.) oraz Mięguszowiecki Szczyt Czarny (2410 m n.p.m.) to wzniesienia w Tatrach Wysokich, składające się na Mięguszowieckie Szczyty.

Masyw otaczają przełęcze: Czarnostawiańska i Hińczową. Pod szczytami rozciąga się Morskie Oko i Mięguszowiecki Kocioł, zwany również piarżyskiem Bańdziocha. To właśnie to zobaczyć można największy po polskiej stronie gór płat wiecznego śniegu/lodowca - Lodowczyk.

Niestety, na wierzchołki Mięguszów nie prowadzą szlaki turystyczne. Zdobywają je jednak często doświadczeni taternicy. Mięguszowieckie zbocza porastają rzadkie rośliny, niekiedy występujące tylko tu i w nielicznych miejscach w Tatrach, np. bylica skalna, skalnica odgiętolistna, jastrzębiec włosisty, warzucha tatrzańska, gnidosz Hacqueta, rogownica jednokwiatowa, skalnica odgiętolistna, rutewnik jaskrowaty czy ukwap karpacki.

Aby dostać się na Przełęcz Mięguszowiecką nad Chłopkiem (szerokie siodło przełęczy, z charakterystyczną turniczką, wyglądającą jak sylwetka człowieka) należy podążać trudnym, zielonym szlakiem znad Czarnego Stawu przez Kazalnicę Mięguszowiecką, aż do przełęczy.

Graniczny masyw w głównej grani Tatr, na który składają się trzy góry - Mięguszowiecki Szczyt Czarny, Pośredni. Posiadają razem 6 wierzchołków, a najwyższy z nich ma 2438m n.p.m. Zdobyć je mogą tylko doświadczeni taternicy - nie ma tu żadnych szlaków turystycznych. Pod szczytami znajduje się piarżysko Bańdziocha z największym w Polsce płatem wiecznego śniegu.